Przejdź do głównych treściPrzejdź do wyszukiwarkiPrzejdź do głównego menu
piątek, 19 kwietnia 2024 09:52

Prawidłowe zachowania turysty na terenach cennych przyrodniczo

Unikatowość obszarów cennych przyrodniczo jest magnesem przyciągającym turystów. Jednak na styku przyrody i turystyki rodzi się często wyzwanie. W jaki sposób łączyć te dwa bardzo często stojące w sprzeczności zagadnienia, by efektywnie chronić przyrodę takich obszarów, a jednocześnie udostępniać je turystom?
Prawidłowe zachowania turysty na terenach cennych przyrodniczo

Góry Sowie są jedynym i niepowtarzalnym w swoim rodzaju bogactwem dla nas wszystkich. Planując wycieczkę do lasu pamiętajmy, że to my jesteśmy gośćmi. Wchodząc w magiczne Góry Sowie uszanujmy piękno środowiska naturalnego.

Jak ogień i woda? Czyli turystyka i ochrona przyrody

Zgodnie z obwiązującym polskim prawem dotyczącym ochrony przyrody parki krajobrazowe i rezerwaty przyrody tworzy się w celu zachowania różnorodności biologicznej zasobów, tworów i składników przyrody nieożywionej i walorów krajobrazowych, przywrócenia właściwego stanu zasobów i składników przyrody oraz odtworzenia siedlisk przyrodniczych, siedlisk roślin lub siedlisk zwierząt. Jednak te same przepisy mówią również o tym, że zadaniem parków i rezerwatów przyrody zaraz po ochronie ekosystemów jest udostępnianie obszaru parku krajobrazowego turystom.

Jak zatem chronić bogactwo przyrodnicze, a jednocześnie pozwalać turystom na poznawanie cennych obszarów i cieszenie się ich pięknem? Nawet z pozoru nieszkodliwe przemieszczanie się (pieszo, rowerem czy konno) po szlakach turystycznych w takich terenach może wywierać negatywne oddziaływanie na ekosystem, choćby poprzez płoszenie przedstawicieli chronionych gatunków zwierząt, zniechęcając np. ptaki do wysiadywania jaj w gniazdach założonych przy szlakach. O zaśmiecaniu, zadeptywaniu szlaków turystycznych, rozjeżdżaniu motocyklami i quadami, w najbardziej popularnych obszarach, nie wspominając.

Pomocnym narzędziem w łagodzeniu skutków obecności człowieka i zmianie podejścia lokalnych społeczności może być powszechna informacja i edukacja ekologiczna, dotykająca zarówno mieszkańców terenów chronionych, jak i odwiedzających je podróżnych.

Przejawem braku poszanowania dla miejsca, w którym się znajdujemy jest wyrzucanie śmieci. Podczas leśnych spacerów często napotykamy puste opakowania, czy nawet całe worki ze śmieciami. Nikt inny tego nie robi jak my sami ludzie, dlatego to od naszej wrażliwości i reagowania na negatywne zachowania zależy czystość otaczającego nas miejsca. Nadleśnictwo Świdnica podobnie jak wiele innych nadleśnictw w kraju zrezygnowało całkowicie z rozmieszczania koszy na śmieci w Górach Sowich, wychodząc z założenia, że jeśli potrafimy przynieść pełną butelkę z napojem do lasu, to tym łatwiej będzie nam wynieść w plecaku puste opakowanie. Co roku na wywóz śmieci z naszych gór nadleśnictwo wydawało kilkadziesiąt tysięcy złotych, które w tej chwili przeznacza na dodatkową edukację. Śmieci, które przynieśliśmy do lasu obowiązkowo powinniśmy spakować do plecaka i wyrzucić do śmietnika w drodze powrotnej w domu.

Jeśli na szlaku zobaczymy dzikie zwierzęta nie należy ich płoszyć, dotykać, przenosić w inne miejsca, głaskać czy zabierać do domu. W przypadku napotkania rannego stworzenia, jedynie co możemy zrobić to powiadomić odpowiednie służby leśne, które udzielą zwierzęciu pomocy. Należy pamiętać żeby w żadnym wypadku nie dotykać chorego zwierzaka, ponieważ możemy zarazić się np. wścieklizną lub inną groźną chorobą. Nie wolno też celowo niszczyć jaj gniazdujących ptaków, mrowisk i wykopanych nor.

Największym zagrożeniem dla lasu jest ogień, dlatego zabrania się palenia ognisk w lesie. Zgodnie z przepisami możemy to uczynić jedynie w miejscach do tego wyznaczonych, specjalnie oznakowanych i odpowiednio zabezpieczonych przed zaprószeniem ognia. Pamiętajmy, że z ogniem nie ma żartów, więc nie rozpalajmy ognisk i pozostawiajmy w lesie szklanych opakowań przez które może dojść do niekontrolowanego zapłonu i pożaru lasu.



Podziel się
Oceń